| | Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας: Παράθυρο στο μέλλον
Η επίσκεψη στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και η συνομιλία πρώτον με μαθητές και δεύτερον με καθηγητές αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία.
Νέοι και νέες «μετασχολικής» κυρίως ηλικίας οι πρώτοι, αποφασισμένοι να αλλάξουν ρότα στη ζωή τους, έστω και τώρα, εκμεταλλευόμενοι την τελευταία ίσως ευκαιρία της ζωής τους, για να μεταπηδήσουν στο χώρο της γνώσης, ευαίσθητοι και χαρισματικοί οι δεύτεροι -οι δάσκαλοι- που προσπαθούν να εμφυσήσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στους μεστωμένους και ώριμους μαθητές τους.
Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργεί από τις αρχές του σχολικού έτους στην Αμφισσα είναι ένα αλλιώτικο σχολείο. Ξεχωρίζει όχι μόνο για την συνειδητή επιλογή των μαθητών του, που αποφάσισαν να καθίσουν στα θρανία με στόχο να μάθουν ότι δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν στην παιδική τους ηλικία (πράγμα το οποίο λείπει από τα συνηθισμένα σχολεία όπου, το μάθημα είναι, σε άλλους ευχάριστο, σε άλλους μαρτύριο και σε άλλους αδιάφορο) αλλά και για το υψηλό αίσθημα ευθύνης των δασκάλων, οι οποίοι δεν καλούνται, κυρίως, να διαμορφώσουν παιδικές ψυχές και χαρακτήρες -αυτές είναι ήδη διαμορφωμένες στην πλειονότητα των μαθητών- δεν καλούνται να αντιμετωπίσουν τη συνήθη παιδική αφέλεια, επιπολαιότητα, σκανταλιά ή αντίδραση, αλλά να μεταδώσουν με έναν ιδιαίτερο και μεθοδευμένο τρόπο τη γνώση, σε ώριμα και κατασταλαγμένα, εν πολλοίς, ζωντανά κύτταρα μας κοινωνίας.
Είναι ένα έργο δύσκολο, ειδικότερα στην Ελλάδα, λόγο της μηδενικής εμπειρίας που υπάρχει. Χρειάζεται, κατά συνέπεια, υπομονή και επιμονή από τους δασκάλους και τους μαθητές. Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση του διδακτικού έργου, των αποτελεσμάτων αλλά και ανατροφοδότηση (feedback), έτσι ώστε να χαραχθούν κάποιοι κανόνες ρουτίνας στη διδασκαλία τέτοιου «ανθρώπινου υλικού».
H πολιτεία οφείλει να συνδράμει, με όλα τα μέσα που διαθέτει, τους δασκάλους αλλά και τους μαθητές, στον πρωτοπόρο αυτό δρόμο, στην ευγενέστερη και πιο ελπιδοφόρα αυτή προσπάθεια, που στοχεύει στη αναβάθμιση του πνευματικού επιπέδου της κοινωνίας μας. Η επένδυση στη γνώση είναι, γενικά, η πιο παραγωγική επένδυση μιας κοινωνίας, γιατί είναι επένδυση στο μέλλον. Για τα Σχολεία όμως Δεύτερης Ευκαιρίας είναι επένδυση στο παρόν και το μέλλον.
Ο «παιδευμένος» πολίτης, όχι μόνο αναβαθμίζει το ατομικό και επαγγελματικό του περιβάλλον, αλλά προάγει και την κοινωνία στο σύνολό της. Και ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι, η παιδεία που παρέχεται από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, όπως αυτό που λειτουργεί στην Αμφισσα, επιδρά άμεσα στην τοπική (αλλά και την ευρύτερη κοινωνία) αφού τα «παιδευμένα» άτομα, σε αντίθεση με τους νέους της σχολικής ηλικίας, αποτελούν ήδη ζωντανά και ενεργά μέλη της.
Η «επένδυση» της πολιτείας στα σχολεία αυτά «αποδίδει» άμεσα καρπούς.
Ν.Ε.
|
